 |
| สมาชิกตัว topๆ ของ AKB48ในช่วง 2-3 ปีก่อน ที่บัดนี้บางคนในภาพก็ลาออกไปบ้างแล้ว |
AKB48 (เอเคบีโฟร์ตี้เอท) นั้นคือ วงไอดอลสัญชาติญี่ปุ่นที่ถือกำเนิดขึ้นเมื่อปี 2005 แรกเริ่มเดิมทีนั้น พวกเธอถูกกำหนดให้เป็นไอดอลที่มีคอนเซปต์แหวกแนวก็คือ "ไอดอลที่คุณสามารถไปพบได้ที่โรงละครของพวกเธอ" ต่างจากไอดอลที่คุณสามารถเห็นได้ตามรายการTV เท่านั้น ซึ่งสมาชิกเริ่มต้นนั้น เป็นเหล่าเด็กสาวที่อยากเป็นไอดอล แต่อาจจะมีอะไรบางอย่างไม่พร้อมจนไม่สามารถเป็นไอดอลที่มีอยู่แล้วอย่าง Morning Musume ได้ หรือไม่ก็ไม่เคยสนใจอยากเป็นเลย แต่ก็ไปลองออดิชั่นกัน โดยมีสมาชิกหลากหลายและหลายคนดูยังไงก็ไม่น่ารักเลย แต่ด้วยความที่อากิโมโตะ ยาสึชิ เจ้าของวงต้องการอะไรแหวกๆ เลยปล่อยให้พวกเธอเข้าเป็นสมาชิกได้ในที่สุด
โดยคอนเซปต์แล้ว พวกเธอจะเปิดการแสดงทุกวัน วันละ 1 รอบ ในช่วง 18.00 - 20.00 โดยสมาชิกยุคแรกนั้น มีการแสดงทุกวัน และวันเสาร์-อาทิตย์ยังบวกเข้าไปอีก 2 รอบ กลายเป็น 3 รอบ/วัน โดยไม่มีการแสดงรอบไหนฟรี ทุกรอบมีการเก็บเงินค่าเข้าชม (แน่นอนว่านั่นก็กลายเป็นรายได้ของสมาชิกด้วย) ซึ่งการแสดงของพวกเธอนั้น ใช้เพลงของ อากิโมโตะ ยาสึชิ ผู้เป็นนักแต่งเพลงและเป็นโปรดิวเซอร์ของวง ซึ่งมีความโดดเด่นในแบบหนึ่งคือ "จำนวนไอดอลที่เยอะผิดปกติ" กล่าวคือ ก่อน AKB48 ก็ไม่มีไอดอลเยอะขนาดนี้อยู่ในวงเดียวกันมาก่อน และการแสดงด้วยการ "เต้นแบบซิงโคร" คือ ทุกคนเต้นเหมือนกันเป็นหมู่คณะก็ยังเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่มีใครกล้าเลียนแบบจนถึงวันนี้
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นและทำให้เด็กสาวผู้เป็นสมาชิกรุ่นแรกต้องช้ำใจมาตลอดนั้น ก็คือ การที่โรงละครของพวกเธออยู่ที่อากิฮาบาระ แดนศักดิ์สิทธิ์ของโอตาคุ ซึ่งภาพลักษณ์เสื่อมๆ ของเหล่าโอตาคุ และ เมดคาเฟ่ในสายตาผู้ใหญ่นั้น ส่งผลกับความอยู่รอดของพวกเธอมากๆ จนถึงขนาดโดนล้อเลียนว่า พวกเธอเป็น "ไอดอลโมเอะ" กันเลยทีเดียว แต่ถึงจะช้ำยังไง คนที่ซัพพอร์ตพวกเธอตั้งแต่ต้นก็คือ เหล่าโอตาคุพวกนั้นนั่นแหละ!! โดยเหล่าโอตาคุนั้นได้ใช้เครือข่ายของพวกเขาเรียกคนเข้ามาช่วยกันดูพวกเธอแสดง โดยเน้นย้ำความรู้สึกถึง "แม่นกคอยดูการเติบโตของลูกนก" ใช่แล้ว สมาชิกAKB48 ยุคแรก มีแต่เด็กๆ และทำให้ต่อมโลลิของเหล่าโอตะลุกโชนนั่นเอง แถมการได้สัมผัสพวกเธอได้เฝ้ามองเด็กที่ตัวเองชอบจากระยะใกล้ๆ โดยที่พวกเธอไม่มีทางเบือนหน้าหนีนั้น ก็เป็นความสุขของเหล่าโอตาคุุเสียเหลือเกิน
แต่ถึงกระนั้น อากิโมโตะก็ไม่ได้รอให้โอตาคุรวมตัวกันเอง แต่ก็ได้ลองยุทธวิธีหลากหลาย ทั้งการลองฟังไอเดียของโอตาคุที่เข้ามาชมบ่อยๆ หรือ การจัดกิจกรรมต่างๆ หลอกล่อให้มีคนมาเข้าดูให้ได้ทุกรอบ และในที่สุดก็เริ่มออกขาย CD ซิงเกิ้ลต่างๆ ส่งพวกเธอไปออกรายการโทรทัศน์ และ อีกหลายหลายมากๆ
ซึ่งหากจะสาธยายแล้ว มันคงยาวไม่มีจบสิ้นเป็นแน่
เอาเป็นว่า ตลอดช่วงเวลา 6-7 ปีที่ผ่านมานี้ AKB48 ได้เติบโตจากวงไอดอลเล็กๆ ที่แสดงกันเฉพาะในโรงละครของตัวเอง (ก็ดีกว่าไอดอลที่ไม่มีที่ไปแสดงล่ะนะ) มาเป็นไอดอลระดับชาติ ที่ไม่ว่าสมาชิกคนไหนจะเคลื่อนไหวยังไงก็มีอันได้เป็นข่าวไปหมด และยังมีวงที่เป็นวงน้องสาวใช้คอนเซปต์แบบเดียวกัน เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ SKE48 , NMB48 , HKT48 แม้แต่วงสัญญาติอื่นอย่าง JKT48 (จาการ์ต้า48) แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกอย่างจะราบรื่นสวยหรูเลย พวกเธอต้องฝ่าฟันมามากจริงๆ ซึ่งตรงจุดที่เป็นการฝ่าฟันนี่แหละที่ทำให้หลายคนหลงรักพวกเธอ AKB48...
ซึ่ง blog แห่งนี้ไม่ได้เจตนาจะร่ายยาวประวัติ AKB48 เลย เพราะผมยังไม่ได้ติดตามพวกเธอมานานนัก จึงเป็นลักษณะว่า ผมอยากพูดถึงอะไรก็จะเขียนให้อ่านน่ะครับ ถ้าสนใจก็แวะเข้ามาอีกนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น